جراحی باز قلب هر گونه روش جراحی است که در آن جراح قفسه‌ی سینه را به منظور جراحی بر روی قلب باز می‌کند. جراحی قلب باز می‌تواند برای درمان بیماری‌ها و مشکلات مختلف قلبی مورد استفاده قرار گیرد. بیماری‌های قلبی که معمولاً توسط جراحی قلب باز تحت درمان قرار می‌گیرند عبارتند از بیماری دریچه قلب، نقص‌های مادرزادی قلب و بیماری‌های مربوط به شریان‌های کرونری. مشکلات شریان‌های کرونری یکی از عوامل حملات قلبی هستند. قلب از یک نوع ماهیچه خاص (مایوکاردیوم) تشکیل شده است که خون را به تمامی نقاط بدن پمپاژ می‌کند. خون داخل چهار حفره‌ی قلب حرکت می‌کند که ورود و خروج آن به وسیله‌ی سیگنال‌های الکتریکی منظم، کنترل میشود. دریچه‌ها در جهت‌دهی به حرکت خون در داخل و یا خارج قلب کمک می‌کنند. جراحی‌های باز قلب از جراحی‌های متداول هستند که دارای ریسک‌های قابل توجه و مشکلات بالقوه می‌باشند. با توجه به شرایط بیمار، بکارگیری گزینه‌های درمان کمتر تهاجمی نیز می‌تواند امکان‌پذیر باشد. هنگام تصمیم‌گیری با پزشک معالج بهتر است تمامی گزینه‌های جراحی بررسی شود.
انواع جراحی‌های باز قلب شامل موارد زیر است:
جراحی با استفاده از دستگاه قلبی-ریوی: در این روش، این دستگاه به صورت موقت وظیفه اکسیژن‌رسانی به خون و پمپاژ آن را ایفا می‌کند. این روش، روش سنتی در جراحی باز قلب است که به جراح اجازه می‌دهد قلبی که نمی‌تپد و خونی در آن پمپاژ نمی‌شود را جراحی کند.
جراحی با قلب تپنده: در این روش از دستگاه قلبی-ریوی استفاده نشده و جراح بر روی یک قلب تپنده جراحی را انجام می‌دهد. با این حال جراح سرعت تپیدن قلب را با دستگاه یا دارو کنترل می‌کند. با توجه به دشوار بودن جراحی بر روی قلب در حال تپش، این نوع جراحی به چند مورد خاص محدود میشود.